30/01/2007

Shpresat për një normalizim të situatës energjetike në vend janë të pakta, për të mos thënë zero. I pari që ka ngritur supet përpara kësaj pikëpyetjeje ka qenë vetë drejtori i Përgjithshëm i KESH-it, Andi Beli, i cili në një konferencë për shtyp dhënë paraditen e djeshme, nuk ka mundur të japë asnjë afat kohor se kur mund të dilet nga kolapsi energjetik që ka mbërthyer vendin që prej dy muajsh. I vetmi fakt që Beli e ka referuar me bindje të plotë, është se Korporata Elektroenergjetike ka vënë vath në vesh pasojat që la shfrytëzimi i rezervave të Fierzës gjatë vjeshtës së kaluar, veprim i cili duket se nuk do të përsëritet, pavarësisht urdhrave politikë të qeverisë apo Kryeministrit. Sipas tij, "do të ishte dritëshkurtësi dhe gabim që kjo rezervë 5 metra më tepër, pa kapur edhe 7 metra të tjerë që duhet të ketë niveli i sezonit, të konsumohej për një periudhë kaq të shkurtër". Kreu i KESH-it ka lënë të nënkuptohet se ajo që shqetëson tashmë korporatën është më tepër garantimi i energjisë për muajt e tjerë të vitit, sesa ulja e nivelit të kufizimeve. "Do të mendohet jo vetëm për tremujorin e parë të vitit, por për të gjithë vitin. Ajo që mund të them është që KESH po menaxhon atë që ka në dorë, pra rezervën ujore. Menaxhimin e qiejve nuk e kemi në dorë ne. Po menaxhojmë me fanatizëm dhe përparësi atë rezervë ujore që kemi dhe atë import që kemi dhe me këto dy elementë jam më se i bindur që kemi arritur sigurimin e një furnizimi në nivele që deri tani nuk kanë qenë të tillë edhe në vitet më të vështira. Ndryshimi i kufizimeve është padyshim i lidhur me nivelin e rezervës ujore", është shprehur Beli. Të dhënat sinoptiko-teknike, edhe pse në progresion pozitiv, nuk do të ndryshojnë asgjë në situatën e furnizimit me energji elektrike. Përveç kësaj, KESH i është rikthyer praktikës së vjetër të ish-paraardhësve, që nën sloganin "Paguaj që ta kesh", justifikonin një pjesë të mirë të kufizimeve. Por më shqetësues është fakti se KESH ka nevojë për para dhe këtë e ka lënë të nënkuptohet kreu i korporatës, Andi Beli, i cili për herë të parë ka deklaruar se ulje të kufizimeve do të kenë qytetet që kanë arkëtime të larta të pagesave të energjisë. Duke iu referuar grafikut të kufizimeve, ai u shpreh në konferencën e djeshme për shtyp se "përmirësime janë vënë re dhe do të vijojnë në Tiranë, Durrës dhe qytetet me nivel të lartë të arkëtimeve. Do të vijohet të operohet me oraret e deklaruara të ndërprerjeve, ndërkohë që në varësi të mundësive që krijon importi tendenca do të jetë drejt uljes së këtyre ndërprerjeve shpesh dhe të pa paralajmëruara". Situata sa vjen e rëndohet dhe fantazma e mungesës së dritave po bëhet çdo ditë e më shqetësuese jo vetëm për faktin se nuk po duken ditët e bardha, por për shkak të frikës së kriza mund të mbërthejë gjithë vitin 2007.

Prokuroria e Tiranës e cilëson si të panevojshëm urdhëresën e lëshuar nga zv/ministri i Brendshëm, Ferdinand Poni, për certifikatat. Sipas saj, shumë punonjës të gjendjes civile janë ngatërruar me urdhëresën, pasi më parë ka ekzistuar një ligj për pajisjen e shtetasve me certifikatë. "Urdhëresa në një paragraf nuk e specifikon, nëse për një certifikatë duhet një mjet identifikimi, apo certifikata merret edhe pa një mjet të tillë", thanë burimet. Hetuesit thanë se po verifikojnë urdhëresën e zv/ministrit dhe janë në dilemë për fillimin e hetimeve. Të ndodhur në këto kushte, prokuroria sqaron se nëse urdhri i lëshuar nuk specifikon mjeti identifikues, atëherë Dedndreaj, punonjësi i Njësisë Bashkiake nr. 11 është i pafajshëm. "Nuk ishte e nevojshme që të nxirrej një urdhër, pasi ligji në fjalë theksonte qartë, se në ç‘kushte një shtetas mund të pajisej me certifikatë", theksojnë burimet.
Në lidhje me procedimin penal ndaj Dedndreaj, burimet deklarojnë se për rastin në fjalë ekzistojnë kushtet e falsifikimit. "Punonjësi i Njësisë Bashkiake nr. 11 ka vepruar me mirëbesim, pasi njihte babanë e vajzës. Nuk po hetojmë ndonjë rast tjetër të abuzimit me detyrën", thanë burimet, duke shtuar se problemi i hetimit mbetet urdhëresa e lëshuar nga zv/ministri. Sipas tyre, Dedndreaj, i cili u ndalua dje, për shkak të certifikatës dhënë gazetares së "Fiks Fare", do të hetohet në gjendje të lirë, pasi nuk përbën rrezik shoqëror. 52-vjeçari deklaroi se ka nxjerrë certifikatën në bazë të urdhëresës së lëshuar nga zv/ministri. Policia e Tiranës tha dje se "mbi fillimin e procedimit penal në ngarkim të shtetasit Ndoc Dedndreaj, ju informojmë se nga oficerët e policisë gjyqësore, në bashkëpunim me prokurorinë, u sekuestruan në cilësinë e provës materiale certifikata e gjendjes civile, e lëshuar në emër të shtetases Suela A., kaseta VHS e regjistrimit të emisionit ‘Fiks-Fare‘, të datës 26 janar, gazeta "Shqip", e datës 27 janar dhe fotokopje e regjistrave të gjendjes civile".

Mësohet se procedimi ka filluar kryesisht pas transmetimit të videos në emisionin investigativ "Fiks Fare", në televizionin "Top-Channel". Një gazetare e emisionit investigativ tërhoqi një certifikatë me identitet të rremë. Sipas njoftimit zyrtar të policisë, procedimi ndaj Dedndreajt ka nisur, pasi rezulton se ai e ka lëshuar dokumentin identifikues në kundërshtim me ligjin. Ndërkohë që për punonjësin e gjendjes civile, urdhëresa e lëshuar katër ditë më parë nga zv/ministri i Brendshëm, Ferdinand Poni, ka qenë një ndër pikat që punonjësi ka në favorin e tij.




Janar ‘07

Zv/ministri i Brendshëm, Ferdinand Poni, nxjerr një urdhër për gjendjet civile për pajisjen me certifikatë për zgjedhjet


26 janar

Emisioni investigativ "Fiks Fare" transmeton një video, ku një gazetare u pajis me certifikatë pa mjet identifikimi


27 janar
Gazeta "Shqip", publikon të plotë bisedën e gazetares me punonjësin e gjendjes civile, Dedndreaj, për certifikatën


28 janar

Policia e Tiranës merr në pyetje 52-vjeçarin. Prokuroria nis hetimet. Dedndreaj: Kam zbatuar urdhrin e zv/ministrit

Vermoshi, zona që ndodhet në skajin më verior të Shqipërisë në kufi me Malin e Zi, për shkak të bllokimit të rrugëve nga dëbora, gjatë dimrit qëndron e izoluar nga pjesa tjetër e vendit. Banorët e kësaj zone në këto ditë izolimi nga dëbora çdo problem e zgjidhin në Mal të Zi, ndërsa Shqipëria u mbetet vetëm për verën.

Rrugë të bllokuara nga dëbora, 17 orë pa energji elektrike, mungesa e shërbimit mjekësor, mësimi që zhvillohet jashtë çdo kushti, mungojnë mjetet e komunikimit dhe të informimit, njerëz që jetojnë në kushte të mjerueshme ekonomike. Të gjitha këto përbëjnë panoramën në Vermosh.

Kjo zonë përbëhet nga 8 fshatra me rreth 7 mijë banorë dhe është një ndër zonat më të varfra të Shqipërisë. Këtu mësojmë se janë të punësuar vetëm 20 persona, me gjithë bukuritë mahnitëse që i ka falur natyra kësaj zone, Vermoshi nuk mund të quhet një zonë turistike.

Në këto ditë dimri, për të shkuar në Vermosh është e pamundur edhe pse mund të jesh me një fuoristradë dhe zinxhirë. Sapo lë fshatin Bajzë të rrethit Malësi e Madhe shkëputesh nga rruga nacionale që të shpie te dogana e Hanit të Hotit dhe fillon të ngjitesh në një rrugë malore ku gjatë gjithë kohës të shoqëron ngjyra e bardhë e dëborës dhe humnerat deri në 1500 m.

Herë pas here udhëtimi ndërpritet dhe pse kishim vendosur zinxhirë, pasi duhet të dalim të pastrojmë me lopatë dëborën.

Qetësinë e udhëtimit e prishte vetëm ndonjë përshëndetje nga larg që bënin fshatarët mikpritës të Vermoshit nga shtëpitë e tyre. Sapo afrohesh gropave të Selcës është e pamundur të ecet me makinë qoftë dhe me zinxhirë, pasi trashësia e dëborës arrin deri 70 cm. Aty ku na lë makina nuk shohim asnjë shtëpi vetëm male me dëborë. Rastësisht, një banor i hipur në mushkë na ndihmon që të ngjitemi deri në Vermosh. "Ecni mos u trembni maksimumi për një orë jeni në fshat të Vermoshit vetëm kujdes mos u ndaloni për të pushuar se mos ju zë gjumi", na porosit ai.

Pasi kemi ecur 1 orë në dëborë nga ku të lë makina shohim shtëpitë e para të izoluara në fshatin Lëpushë të Vermoshit. Nga larg shohim disa burra që po përgatisin ushqim për bagëtitë, u afrohemi dhe prezantohemi. Bëjnë çudi gati për të mos e besuar se mund të kujtohet njeri në këto ditë të izoluara. Zakoni dhe mikpritja e zonës së Vermoshit kërkon që të shkojë te shtëpia siç na thonë për të pirë një raki të mirë. Gjatë qëndrimit me ta banorët ankohen për gjithçka, por më problematikja për ta është rruga që qëndron e izoluar tërë dimrin dhe kjo u ka krijuar mjaft problem, sidomos në rast sëmundjeje.

Ata janë detyruar të marrin të sëmurin me barela të improvizuar dhe të ecin me orë të tëra në këmbë në dëborë ku jo pak herë ka ndodhur që vdesin rrugës, pasi helikopteri nuk mund të ketë ardhur në kohë. Thuajse çdo vit vdesin njerëz në Vermosh për sëmundje lehtësisht të shërueshme. Para dy vitesh një grua vdiq në lindje, para tre vitesh vdiq një vajzë 16 vjeçe nga apendiciti, vetëm se nuk mund të dërgohej në spital për shkak të rrugës së bllokuar.

Gjon Bujaji tregon se si i ka vdekur një njeri rrugës duke ecur në dëborë. "Ishte para 5 vitesh, ditë janari, një bashkëfshatari ynë u sëmur nga apendiciti. Lajmëruam helikopterin, por koha e keqe nuk e lejoi të ulet. E morëm me barelë të improvizuar dhe kemi ecur 7 orë në këmbë nga Lëpusha deri në Tamarë në dëborë duke e mbajtur në krah, por na vdiq rrugës, kurrë nuk kam për ta harruar. Nuk kishim çfarë t‘i bënin se në atë kohë nuk ishte i hapur kufiri me Malin e Zi, por tani që është hapur kufiri ne të gjitha punët tona i kryejmë në Mal të Zi, sidomos për problemet shëndetësore".

Për të mos mjaftuar izolimi nga dëbora hallet e banorëve të Vermoshit vazhdojnë të ndiejnë mungesën e theksuar të energjisë elektrike 17 orë në ditë dhe kur vjen energjia, tensioni është shumë i ulët.

Duke qenë zonë e thellë komunikimi është mjaft i vështirë, banorët përdorin numrat malazezë dhe telefonat i lidhin me një antenë televizori, pasi nuk ka rrugë tjetër për të komunikuar. Drane Pëllumbaj është 70 vjeçe dhe të gjithë fëmijët i ka në emigracion. Duke folur për "Shqip", ajo shprehet se "përdorim antena dhe i lidhim me telefon, madje dalim në mal ku të ketë valë, pasi nuk kemi mundësi tjetër për të komunikuar me fëmijët", ndërkohë që plaka përmend fëmijët sytë i mbushen me lot. Pasi fshin lotët, me fjalët e saja, kërkon të shfryjë ndaj indiferencës për këtë zonë. "Ne kot na thonë njerëz, ne nuk dimë të cilit shtet jemi a kemi shtet. Unë jam 70 vjeçe nuk më ka takuar të shkoj ndonjëherë në Tiranë. Ju qëndroni dy orë dhe jeni trembur nga jeta jonë, duhet të qëndroni këtu disa muaj në dimër dhe të kuptoni se si është Vermoshi. Tani që është hapur pika e kalimit kufiatr me Malin e Zi këtu afër duket se na është hapur një dritare për të marrë frymë".

Ajo që të bën përshtypje në Vermosh është se fëmijët 13 vjeç janë në klasë të dytë, pasi nuk kanë pasur shkollë prej 4 vitesh dhe mungojnë kushtet më elementare. Mësuesja e ciklit të ulët, Marie Pëllumbaj, përveç mësimit bën dhe infermieren e fshatit, pasi mungon shërbimi mjekësor. "Të them të drejtën bëjmë mësim sa për të mos mbetur analfabetë. Nuk kemi asnjë kusht, asnjë mjet mësimor, këtë vit e kemi hapur shkollën pas 4 vitesh, këtu kemi nxënës 13-14 vjeç që sot janë në klasë të parë dhe të dytë", thotë mësuesja. Hallet e këtij komuniteti janë të mëdha, porse askush nuk i dëgjon. Në kthim na mbeti në mend imazhi i banorëve të Vermoshit që na përshëndesnin gjithë dashamirësi, pasi ata do të zhyteshin sërish në hallet e tyre.

Një grataçielë e artë, që shumë shpejt do të ngrihet mbi pallatet e hershme që shoqërojnë brigjet e lumit në kryeqytetin e lashtë carist të Rusisë, Shën Petërburg, do të lajmërojë ngritjen e beftë të një kompanie të re ruse të fuqishme, që po vepron me potencë, po rritet shpejt, po lëviz drejt Perëndimit dhe po ndryshon gjithçka që prek: "Gazprom". Si kompania numër 1 në Rusi, gjiganti energjetik sigurisht që mund të përballojë një godinë të tillë, kaq ekstravagante. Në nëntë muajt e parë të vitit të shkuar, fitimet e "Gazpromit" u rritën me 80 për qind. Duke u renditur pas gjigantëve si "Shell" dhe "British Petroleum" vitin e kaluar, tani kompania shtetërore e Rusisë, që ka monopolin e gazit natyral, është e dyta në botë, pas "Exxon-Mobil". Por, kritikët thonë se konglomerati, që zotëron banka, një ekip futbolli dhe një numër mediash, është shumë më tepër se sa kompania e re më e suksesshme në bllokun global energjetik. Ata e përshkruajnë kompaninë si flamurtare të Kremlinit, pjesë e strategjisë për të rikthyer kontrollin e shtetit në ekonominë shpërthyese të Rusisë dhe vegël për të fituar më shumë pushtet në axhendën e ardhshme të Moskës, brenda dhe jashtë vendit. Shqetësimet për rolin politik në rritje të "Gazpromit" janë rritur këtë muaj, për të dytën herë në pak më shumë se një vit, kur furnizimet me energji për Evropën u ndërprenë pas një mosmarrëveshjeje mbi çmimet mes Rusisë dhe një prej fqinjëve të saj të ish-Bllokut Sovjetik. Që nga viti 2004, industria e naftës, e kontrolluar nga shteti në Rusi, është rritur me 7-35 për qind e madje ekspertët parashikojnë se rritja galopante do të vazhdojë edhe gjatë këtij viti. "Gazprom" dhe kompania shtetërore e naftës, të drejtuara nga zyrtarë të emëruar prej Kremlinit, kanë qenë agjentët kryesorë që kanë "rrëmbyer" pronësinë e kompanive private të naftës si "Jukos", "Sibneft" dhe fundvitin e shkuar edhe "Sakhalin-2", një projekt ky i drejtuar nga "Shell", në brigjet ruse të oqeanit Paqësor. Kohët e fundit, Kremlini ka filluar të përdorë të njëjtin model biznesi edhe në sektorë të tjerë gjithashtu. Vitin e kaluar, prodhuesit rusë të avionëve u shprivatizuan dhe u shkrinë në një konglomerat të vetëm të drejtuar nga shteti. Prodhuesi më i madh në botë i titaniumit, AVISMA, një kompani private shumë fitimprurëse që furnizon "Airbus" dhe "Boeing", u "aneksua" gjithashtu nga monopoli shtetëror i armëve, "Rosoboronexport". Një zgjerim masiv i kontrollit shtetëror të industrisë ruse të energjisë bërthamore, është aktualisht në lulëzim. Ekspertët thonë se Kremlini ka filluar të shtijë në dorë ose ka hedhur sytë edhe nga diamantet, pyjet, telekomunikacionet, automobilat dhe bankat. "Kremlini synon të ndërtojë grupe të mëdha industriale, për të stimuluar zhvillimin ekonomik të Rusisë", thotë Aleksei Mukhin, drejtor i Qendrës për Informacione Politike, një institut i pavarur me qendër në Moskë, duke sjellë si shembull konglomeratin monopoliste të Koresë së Jugut, që kanë mbështetjen e qeverisë. Mukhin thotë se procesi duhet të udhëhiqet nga shteti, sepse eksperienca e Rusisë gjatë viteve 1990 dëshmoi se biznesmenët privatë ishin të uritur për pushtet dhe u përpoqën të "blinin" gjithçka që dilte në rrugën e tyre drejt qeverisjes. "Kapitali i lirë është shumë i çrregullt, ndaj edhe Presidenti Vladimir Putin preferon të punojë me zyrtarë shtetërorë, të cilët ai mund t‘i kontrollojë", thotë Mukhin. Emri i "Gazpromit" është bërë i njohur në botë dhe veçanërisht në Evropën Perëndimore, falë rolit të tij të fundit në ngritjen e çmimeve të gazit për fqinjët e pabindur si Ukraina dhe Bjellorusia, çka shkaktoi edhe ndërprerje të furnizimeve dhe pasiguri politike për Evropën. Lëvizje të tilla kanë nxitur akuzat se "Gazprom" po vepron si një armë politike e Kremlinit. "‘Gazprom‘ është qendra e shtetit rus dhe shfaq vullnetin e Kremlinit", thotë Lilia Shevtsova, një eksperte në qendrën "Carnegie" në Moskë. "Nuk është një kompani normale", por është e mbyllur, jo transparente dhe e pashpjegueshme për të gjithë me përjashtim të zotërve të saj politikë, thotë ajo. "Vepron si një agjenci inteligjence". Edhe pse ekzekutivët e "Gazpromit", më shumë se sa diplomatët rusë, janë të parët që u dhanë lajmin e keq për çmime më të lartë kryeqyteteve të ish-Bashkimit Sovjetik, kompania mohon çdo motivacion politik. Zyrtarja më e lartë e "Gazpromit" për marrëdhëniet publike, Anastasia Ivanova, insiston se qeveria ruse, që zotëron 51 për qind të kompanisë, është vetëm një aksionere dhe thekson se qëllimi i vetëm i "Gazprom" është të komercializojë biznesin energjetik dhe të vendosë marrëdhënie normale tregtare me ish-vendet e Bllokut Sovjetik, pas vitesh të tëra ndarjeje nga Moska. "Është absolutisht jo e saktë të thuhet se "Gazprom" është një instrument i qeverisë ruse në politikën e jashtme", thotë Ivanova. "‘Gazprom‘ është një kompani me kapital të përbashkët, menaxhimi i të cilës funksionon mbi bazën e rregullave të paracaktuara në dokumentin themeltar të kompanisë". Qeveria, gjithsesi, ka marrë masa të jashtëzakonshme për të ecur drejt rritjes së kompanisë. Vitin e kaluar, Duma ruse, Dhoma e Ulët e Parlamentit, miratoi një ligj, i cili i jepte "Gazpromit" të drejtën për të eksportuar gazin rus, duke përjashtuar prodhuesit e pavarur. Gjiganti i energjisë, gjithashtu përfiton edhe nga presioni i qeverisë mbi kompanitë e huaja me aksione në projektet ruse të gazit dhe naftës. Në muajin dhjetor, "Shell" u tërhoq pas disa akuzave nga shteti për dhunime të mëdha ekologjike në projektin "Sakhalin-2", në brigjet e Paqësorit, projekt ky që menaxhohej nga kjo kompani e huaj. Drejtuesit e "Shell"-it ranë dakord t‘ia shisnin 50 për qind të aksioneve të tyre "Gazpromit", me një çmim shumë më të ulët nga ai reali. Të tjera kompani të huaja, që kanë aksione në projektet e gazit apo naftës në Rusi, nën ombrellën e "Gazpromit" e kanë gjetur veten nën të njëjtin presion të shkaktuar nga ana e ligjit apo agjencive shtetërore të ambientit. Ekspertët thonë se shënjestra e radhës është sipërmarrja e përbashkët ruso-britanike TNK-BP, që operon në fushën më të madhe të gazit natyral në Rusi, Kovytka, në Siberinë Lindore. Agjencia e drejtuar nga shteti, "Rosnedra", kërcënon të anulojë lejen e kompanisë mbi bazën e një liste dhunimesh të pretenduara që variojnë nga klasifikimi i paligjshëm e deri te dështimi në përmbushjen e kuotave të prodhimit. Kritikët thonë se agjenci shtetërore si "Rosnedra", qartësisht veprojnë sipas shembullit të "Gazpromit", duke përdorur taktika që synojnë kthimin e burimeve kyçe nën kontrollin e shtetit e duke rritur ndikimin dhe fuqinë e "armës" energjetike.


Vlera


Një kompani 262 miliardë dollarësh


E mbledhur bashkë nga asetet e ish-ministrisë sovjetike të gazit dhe e privatizuar në vitet ‘90, "Gazprom" ka rreth një të katërtën e rezervave botërore të gazit natyral dhe aktualisht llogaritet se vlen plot 262 miliardë dollarë. Sipas shifrave të kompanisë, fitimet neto të saj janë rritur nga 490 milionë dollarë në 2001, deri në 11,7 miliardë, në 2005-ën. Kjo rritje e madhe ka ardhur kryesisht për shkak të ngritjes së çmimeve, por sipas ekspertëve, rritja reflekton edhe prej ndikimit në rritje të Kremlinit, mbi kompaninë. Në vitin 2005, qeveria ruse rriti pakicën e saj të aksioneve deri në 51 përqindëshin kontrollues dhe zëvendëskryeministri Dimitri Medvedev, një prej ndihmësve kryesorë të Kremlinit, i përfolur si pasues i mundshëm i Putinit, u emërua president i kompanisë. Përtej rritjes së shpejtë të perandorisë së saj të gazit, "Gazprom" ka edhe bankën e saj, një kompani sigurimesh dhe së fundmi ka blerë edhe ekipin e futbollit të Shën Petërburgut, Zenit. Një tjetër krah është edhe "Gazprom-Media". Kompania është kritikuar gjerësisht për blerjen e një serie mediash, si për shembull rrjeti i pavarur NTV dhe gazeta kryesore "Izvestia". Pas blerjes, të gjitha këto janë shndërruar në "papagaj" të Kremlinit. "Aksionet private të ekonomisë po tkurren me shpejtësi", thotë Shevtsova. "Logjika e kapitalizmit burokratik është të grabitet sa më shumë. Madje, shumë shpejt, të gjitha degët më frytdhënëse të ekonomisë do të jenë nën kontrollin e shtetit".

Sotir Nini nuk mund të veshë asnjëherë fanellën e Kombëtares shqiptare. Futbollisti me origjinë shqiptare është vënë në shënjestrën e drejtuesve të Kombëtares greke, të cilët janë duke ndjekur me shumë kujdes zhvillimet e tij Federata Shqiptare e Futbollit krejtësisht e pafuqishme për të përfituar, përderisa familja e futbollistit vendos për orientimin.

Talenti shqiptar që po i mahnit të gjithë me lojën e tij në kampionatin grek, me shumë gjasa do të përfitojë një status të veçantë nga Federata Greke e Futbollit, e cila tashmë e ka vënë atë në qendër të vëmendjes. Kampionët e Evropës nuk kërkojnë t‘u kalojë nën rrogoz një futbollist i tillë dhe në këto kushte janë duke i shtuar gjithnjë e më shumë përpjekjet e tyre për ta bërë pjesë të Greqisë. Goli i shkëlqyer që 17-vjeçari i lindur në Himarë, ka realizuar të shtunën në takimin me Panionos i ka mrekulluar të gjithë në Greqi dhe mediat kanë shtuar presionin për përfshirjen e futbollistit në Kombëtaren e Greqisë. Thirrja e tyre ishte: "Nini në Kombëtare. Talenti i Panaithinakosit duhet të pajiset me pasaportë greke, për të realizuar ëndrrën e tij. Që pas titullit Kampion Evrope në verën e vitit 2004, Sotir Nini është i pari futbollist që ëndërron një tjetër sukses të Greqisë. Ai gjithnjë ka shprehur dëshirën e tij për të luajtur me Greqinë, tashmë shteti dhe federata duhet të jenë më të kujdesshme", shkruajnë mediat greke. Më pas, në shkrimin në fjalë, shkruhet se futbollisti ka qenë nën vëzhgimin e kujdesshëm të ndihmësit të Otto Rehagel, Johanis Topalidhis, që sipas tyre ndodhej në takimin Panathinaikos-Panionios, pikërisht për talentin 16-vjeçar. Topalidhis ka qenë i pranishëm në takimin e së shtunës, ku Panathinaikos fitoi 2-0 me Panionios, dhe futbollisti shqiptar është autor i golit të dytë të takimit, që mediat e kanë cilësuar si golin më të bukur të javës.

Në këtë mënyrë fillojnë të shuhen edhe ato pak shpresa, që djaloshi i talentuar, i lindur në Himarë të kthejë kokën mbrapa, e të pranojë të luajë për skuadrën e vendit ku ai ka lindur, ndërkohë "rekrutimi" prej grekëve është shumë më i mundshëm. Në fakt, ai në këtë moment është në mes të dy zjarreve: nëse pranon të luajë për Shqipërinë është shumë e sigurt që në Greqi do të fillojë "represioni" dhe talenti mund të humbasë edhe vendin në skuadrën ku luan aktualisht, ndërkohë që për të kundërtën duhet ndjenjë e fortë nacionalizmi. Një e gjë e tillë është shumë e vështirë, pasi njerëzve përgjegjës pranë ekipeve kombëtare, ajo që mund të mësosh me keqardhje është se zgjedhjen e kanë bërë prindërit e futbollistit, të cilët në disa raste kanë refuzuar ftesat për grumbullimin në Shqipëri.